Μια εξήγηση που οφείλω στο παρεάκι που αγαπώ

Παρεάκι μου υπέροχο,
Η απουσία μου από αναρτήσεις και επισκέψεις στα σπιτάκια σας - για την οποία ζητώ συγνώμη - δεν είναι τυχαία και αδικαιολόγητη.
Αυτόν τον καιρό συμβαίνουν πράγματα στη ζωή μου απρόσμενα και αρκετά δυσάρεστα. Δεν λέω "πολύ" δυσάρεστα γιατί όλα μέσα στη ζωή είναι και, τι να κάνουμε, θα τα αντιμετωπίσουμε όσο πιο "ανάλαφρα" και αισιόδοξα μπορούμε.

 Μπουκαλάκι.α, απ' τα τελευταία crafts μου (αρχίζω να πακετάρω το εργαστήρι μου)

 Σελιδοδείκτης....

(Εδώ γελάνε γιατί βρήκα στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου ένα σκισμένο χαρτάκι

με ένα "Σ' αγαπώ πολύ".  Δε σας λέω τίποτα, ένοιωσα ως μια ακαταμάχητη Τίνα Τέρνερ......

Τελικώς ήταν απ' τη φίλη μου τη Λίλη, την οποία και σιχτίρισα ως όφειλα)!

Και... η εγγονή μου μου ζήτησε μολυβοθήκη με την "gorjuss". Όχι θα πω;

(Θα αλλάξω το χρώμα του φυτού. Βγήκε αίσχος το άτιμο)!!!!

Πάμε λοιπόν.
Χρειάστηκε να πουλήσω το σπίτι μου περίπου στη μισή του αξία για να εκπληρώσουμε διάφορες οικονομικές υποχρεώσεις.
Τώρα, ψάχνω για διαμέρισμα, φυσικά κατά πολύ μικρότερο και όσο γίνεται πιο φθηνό, για να μείνουν αρκετά χρήματα για τις εκκρεμότητες που λέγαμε.
Ειλικρινά, δεν με πειράζει καθόλου που θα είναι πιο μικρό (μιλάμε για μείον 100+ τετρ.), απλώς προσπαθώ να βρω κάτι αξιοπρεπές και φωτεινό. Γιατί το θέλω φωτεινό και χαρούμενο. Ζητάω πολλά;  Το μόνο που με λυπεί είναι το τόοοοοσο τρέξιμο και ο τόοοοοσος κόπος που κατέβαλα για να χτίσω ετούτο εδώ, που τελικώς το χάνω. Δεν πειράζει, ας είναι καλορίζικο για τους υπέροχους πραγματικά ανθρώπους που το αγόρασαν.
Είμαι, λοιπόν, ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ χωμένη στο internet (μεσιτικά, χρυσές ευκαιρίες κλπ) απ' το πρωί που θα ξυπνήσω μέχρι να ξαναπάω για ύπνο το βράδυ. Τηλέφωνα, σημειώσεις, κλείσιμο ραντεβού, επισκέψεις σε διάφορα σπίτια.... άσε που οι περισσότεροι δεν σου απαντούν και χρειάζεται να τους κυνηγήσεις!!! Δεν καταλαβαίνω, αδιαφορούν; Δεν θέλουν να πουλήσουν; Τέλος πάντων.
Εν πάση περιπτώσει, το κεφάλι μου έχει γίνει καζάνι, έχω μπερδέψει καλώδια, μεσίτες, σπίτια, τετραγωνικά και δεν μούχει μείνει μυαλό για τίποτε άλλο.
Έχω λοιπόν μπροστά μου:
Να βρω σπίτι - όταν το βρω με το καλό!
Να κάνω ό,τι επισκευές χρειαστεί γιατί θα είναι και κάποιας παλαιότητας
Να ξεκαθαρίσω τι θα κρατήσω και τι θα δώσω από όλα αυτά που δεν θα χωράνε στο καινούριο
Να κάνω μετακόμιση
Όλα αυτά και δεδομένου ότι δεν έχω πια τις δυνάμεις που είχα στα 40 μου, είναι αρκετά βαριά.

Σας παρακαλώ λοιπόν, να δείξετε κατανόηση και να συγχωρήσετε την απουσία μου η οποία και θα συνεχιστεί για αρκετό διάστημα ακόμα, απ' ό,τι προβλέπω.
Και προπάντων, να μη με ξεχάσετε!!!

Να είστε καλά και να αντιμετωπίζετε τα πράγματα με αισιοδοξία, χαμόγελο και χιούμορ....
Το τι καλαμπούρι κάνω με την κατάστασή μου, δε λέγεται.  Δόξα τω Θεώ!
Και να περάσετε ένα υπέροχο, ξένοιαστο κι' αξέχαστο καλοκαίρι.
Μάλλον θα τα ξαναπούμε από φθινόπωρο πια κι' απ' το καινούριο "φωτεινό και χαρούμενο" σπιτάκι μου...... Αμήν!

Σας ευχαριστώ που σας νοιώθω δίπλα μου....

Απόφοιτος YOU TUBE!!!!

Ακριβώς!  Χθες έγινε και το "Graduation".

Μετά από κοπιαστικές και επώδυνες σπουδές, με καθημερινή παρουσία σε τάξεις και εργαστήρια, σκληρή δουλειά γιατί εκεί δεν είναι παίξε - γέλασε όπως σε κάτι "τάχα μου" πανεπιστήμια εδώ, κατάφερα να πάρω το πτυχίο μου με άριστα παρακαλώ! 

Τα μαθήματα που παρακολούθησα είναι τα εξής:

Α) Shabby Chic σε τσιπουρομπούκαλο...

(Το τελευταίο είναι δείγμα για ελαιοπαραγωγό, υπό μορφήν δώρου στους πελάτες)

Πολύ δύσκολο τμήμα και άκρως επικίνδυνο, λόγω "hot glue gun". Τα κατάφερα όμως και έβγαλα τους καθηγητές μου ασπροπρόσωπους αν και δεν είχα κάνει οπλοχρησία ποτέ πριν.

Β)  Mixed media technique σε συνδυασμό με Shabby Chic, σε σελιδοδείκτες και σημειωματάριο....

Αυτό πάλι είναι ένα τμήμα τόσο "Mixed", με αποτέλεσμα, όταν αποφοιτήσεις να μην ξέρεις τι ακριβώς σπούδασες. Σ' αυτό ήρθα δεύτερη δυστυχώς. Πρώτη βγήκε μια Άντζελα αλλά νομίζω πως της χαρίστηκαν στους βαθμούς λόγω sexy εμφάνισης. Τέλος πάντων, ας μη μιλήσω! 

                                                                     

                                                                           Και

Γ)  Mixed media (χωρίς άλλη μίξη) σε καμβά. 

Εδώ διέπρεψα!

Ήρθα πρώτη με διαφορά και σε καλλιτεχνικό επίπεδο και σε επιστημονικό. Εννοώ στον τομέα της Χημείας. Έφτιαξα μόνη μου όλα τα "mists" που χρησιμοποίησα και με χρώματα και με μελάνια. 

Αγόρασα δε τόσα πολλά μπουκαλάκια - σπρέι, που το Τζάμπο έγινε σπόνσοράς μου. 

Για την τελετή αποφοίτησης, δεν θα πω παρά μόνο πως ήταν μια μεγαλειώδης φιέστα χωρίς προηγούμενο. Στο τέλος, φυσικά, πετάξαμε τα καπέλα μας... ξέρετε, οι γνωστές Αμερικανιές. Τις λεπτομέρειες θα τις διαβάσετε στον διεθνή τύπο. 

Μετά την τελετή λοιπόν, δημιουργήθηκε μια συγκέντρωση διαφωνούντων ως προς τα σχόλια για τις επιδόσεις του κάθε σπουδαστή. Άλλοι υποστήριζαν πως είναι αγένεια να μην απαντάς στα σχόλια, άλλοι πάλι πως δεν είναι καθόλου αγένεια να μη σχολιάζεις ποτέ, παρά μόνο αν έχεις να πεις κάτι ουσιαστικό.... Να σας πω, δεν κατάλαβα καλά ποια ήταν η γνώμη ποιων, αλλά, μεταξύ μας, σε τούτη 'δω την "επίδοση", τι ουσιαστικότερο να γράψεις από το "Μπράβο, βρε, μούφτιαξες τη μέρα"; Αλλά, προφανώς, εκείνοι μιλούσαν για άλλου επιπέδου επιδόσεις.  

Και, ξέρετε, ήταν πολύς κόσμος, σοβαρές οι διαφωνίες... όμως, δεν έλαβα μέρος στο όλο happening γιατί λένε πως όπου λαλούν πολλοί κοκόροι,  αργεί να ξημερώσει. Κι' εγώ τρελαίνομαι για ξημερώματα! 

Αχ, ήθελα τόσο πολύ να μοιραστώ αυτή μου τη χαρά με σας, τις φίλες μου τις γκαρδιακές, που με στηρίξατε καθ' όλη τη διάρκεια των σπουδών μου, που σταθήκατε δίπλα μου στα δύσκολα και στις φοβερές στιγμές της απογοήτευσης, εμψυχώνοντας με να συνεχίσω.

Σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου, σας ευχαριστώ που με τιμάτε με την παρουσία σας σ' αυτό εδώ το σπιτάκι.

ΥΓ. Κάπου διάβασα πως υπάρχει ένα τμήμα στο Harvard για μεταπτυχιακό στο Scrapping philosophy. Αληθεύει;;;;

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Όλες μου τις ευχές και την αγάπη μου πάντα... 

ΚΑΛΗ ΚΙ' ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε σας και τους αγαπημένους σας

Τα σχόλια είναι κλειστά... δεν έχω internet!!!!

Το Πάσχα της λινάτσας!

...Και του σπάγκου θα συμπλήρωνα!

Θυμάμαι τη μαμά μου που όταν δεν της άρεσε ένα ρούχο έλεγε περιφρονητικά "Πα πα... τι λινάτσα είν' αυτή!"  Τώρα, πώς έγινε κι' εγώ έχω τη λινάτσα σε τέτοια εκτίμηση, δεν μπορώ να το εξηγήσω! Μ' αρέσει τρελά αυτό το υλικό, ρε παιδί μου... Γι' αυτό και όταν πήρα απ' τις κόρες μου παραγγελία 10 λαμπάδων για τα βαφτιστήρια τους (ούτε βουλευτίνες νάτανε!), έβαλα κάτω τις λινάτσες μου, τους σπάγκους μου, κάτι δαντέλες, λουρίδες από παλιά τζιν και ξεκίνησα.

 Λαμπάδες για μεγάλα κοριτσάκια...

 Λαμπάδες για μικρότερα αλλά και για ένα ροζ κοριτσάκι που τρελαίνεται για λουλουζάκια και κορδέλες...

Λαμπάδες για αγόρια μικρά και μεγαλύτερα. Η "σπαγκοραμμένη" στο τέλος είναι του εγγονού μου.

Εντολή: "Να μη μου κρεμάσεις τίποτα. Τίποτα, ακούς;"  Σαν να παραμεγάλωσε αυτός!!!

Επιστρατεύτηκαν και κάποια "κομμάτια" που είχα φτιάξει στην περίοδο του πηλού (πώς λέμε η γαλάζια περίοδος του Πικάσο) και συμπληρώθηκε η διακόσμηση.

Και εδώ τελείωσε το διάλειμμα με τα πασχαλιάτικα και ξαναγυρίζω στα ρολόγια μου που μου έχουν λείψει. Άλλη μανία κι' ετούτη!
Αν και, έχω δει και κάτι χιλιάδες βιντεάκια περί "Mixed media" και πολύ το φλερτάρω το παιχνιδάκι.
Μάλλον θα το τολμήσω....

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση, σας φιλώ και σας εύχομαι να περνάτε καλά και με χαμόγελα πλατιά ...

Βρε, λες;

Λες να είναι όντως η τυχερή μου χρονιά;;;
Μακάρι, γιατί έχω να δω τύχη κάτι χρόνια τώρα...

Κέρδισα δώρο από ποια νομίζετε;;;;
Απ' την Βίκυ μας, την ποδηλάτισσα!!!!

Μια υπέροχη κούκλα - κολοκύθα, με πηλό και φανταστική, άψογη δουλειά. Εμ, Βίκυ είν' αυτή!!!

Και μια γλυκιά, μα τόσο γλυκιά κάρτα με τις πιο ζεστές ευχές...

Βίκυ μου, το ευχαριστώ είναι λίγο! Σε θαυμάζω απεριόριστα, σ' εκτιμώ, σ' αγαπώ!!!!

Και μετά τη χαρά της κερδισμένης, σας παραθέτω μερικά έργα που έκανα αυτόν τον καιρό.

 Σουβέρ για τον καφέ σας, από ξυλάκια παγωτού.

Και άλλα δύο σουβέρ για τον καφέ σας, επίσης από ξυλάκια παγωτού

 Ξύλινο ρολόι τοίχου για φίλη μου  (παραγγελιά)

Ρολόι σε δίσκο βινυλίου για την φίλη μου Λέλα (κι' αυτό παραγγελιά)

Όλα αυτά, με decoupage, σφραγίδες, πατίνες.... έχει απ' όλα ο μπαχτσές. Και η μεμβράνη κουζίνας για να στρώσεις τη χαρτοπετσέτα, αφού την κολλήσεις,  κάνει φοβερή δουλειά! Ας είναι καλά το YouTube με τα βιντεάκια του... μαθαίνουμε κολπάκια!

Θα μου πείτε έχεις βίτσιο με τα ρολόγια; ΝΑΙ!!! Έχω βίτσιο και ούτε ξέρω πόσα έχω. Η κουζίνα μου είναι γεμάτη ρολόγια! Θα γέμιζα και την κρεβατοκάμαρα μου αν δεν μ' ενοχλούσε το τικ τακ.

Να περνάτε καλά και να χαμογελάτε. Και καλό κάνει και είναι και μεταδοτικό!!!

Εργατικό κορίτσι!

Μιας και δεν μπορώ να κάνω τίποτα, μα τίποτα για να ελαφρύνω τον τεράστιο πόνο που "χτυπάει" τη χώρα μου και όλους εκείνους τους δυστυχισμένους ανθρώπους και τα παιδιά που ψάχνουν μια γωνίτσα για να ακουμπήσουν, μιας και ό,τι και να κάνω, είναι πάντα μια σταγόνα που εξατμίζεται μόλις πέσει, σαν να μην έπεσε ποτέ, αποφάσισα να χωθώ τελείως στο εργαστήρι μου και να απασχολώ τα χέρια μου και το μυαλό μου. 

Ρολόι ξύλινο διαμέτρου 30 εκατ., με decoupage και πατίνες. 

Έκανα μια βουτιά στα χρώματα και τις πατίνες, χώθηκα ως το λαιμό και μάλλον αυτό μ' έκανε να ξεπεράσω κάπως τον φόβο του λάθους και τόλμησα να "ενώσω" σε ένα θέμα τις ντεκουπαρισμένες μου εικόνες, με φωτοσκιάσεις. 

Ξύλινο ρολόι, διαμέτρου 30 εκατ., με decoupage και πατίνες. Αυτό είναι "παραγγελιά" της κολλητης μου, της Λίλης που ήθελε δυο κοριτσάκια σφιχταγκαλιασμένα (εμείς οι δυο!!!!) και "Forever friends"! Ενθουσιάστηκε. Έτσι λέει τουλάχιστον!

Μην είστε και πολύ αυστηρές στην κρίση σας, ελπίζω με την εξάσκηση να βελτιωθώ! Πάντως, αυτά τα δύο πρώτα ρολόγια τα θεωρώ κατόρθωμα. Αρκετά μεγάλη η επιφάνεια, πολύ το κενό που έπρεπε να γεμίσει κι' εγώ άτολμη κι' αργή!!!

Όσο για τα CDάκια - ρολόγια, η παραγωγή εξακολουθεί να ανθεί, μιας και έχει ζήτηση....

Η μεγαλύτερη όμως χαρά είναι τα δώρα που έλαβα από γλυκές κι' αγαπημένες φίλες!!!

Η Ρούλα (Σμαραγδένια) μου έστειλε μια υπέροχη "ζακέτα" για την κούπα του καφέ μου, να τον κρατάει ζεστό και ένα αντίγραφο απ' τα "Παιδικά τιτιβίσματα", τρυφερά παιδικά ποιήματα δικά της. Σ' ευχαριστώ πολύ, αγαπημένη μου, να είσαι πάντα καλά.

Η καλή μας φίλη Νένα (Δημιουργίες απ' το πουθενά) μου έστειλε ένα πανέμορφο vintage πινακάκι, φτιαγμένο απ' τα χεράκια της γιατί κληρώθηκε το όνομα μου στα γενέθλια του blog της.

Νένα μου, χίλια ευχαριστώ και για το δώρο και για τη γλυκιά σου καρτούλα...

Και από την Κάτια μας, έλαβα ένα όμορφο ζευγάρι σκουλαρίκια, ως αναμνηστικό για τη συμμετοχή μου στο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι του "Stars and icicles. 

Σ' ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ, φίλη μου...

Ως την επόμενη φορά, σας αφήνω με την ευχή να είστε καλά, να χαμογελάτε και να δημιουργείτε. 

Μεγάλη γιατρειά το τελευταίο!!!!

Να το γιορτάσω ή να το καταπιώ;

Άσε... ξέρω. Δίνετε ρέστα  για κοσμικά happenings!

Ας το γιορτάσω λοιπόν, μιας και οι δικές μου φιέστες μένουν αξέχαστες. 


ΕΧΩ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ!!!!

Στο κάτω κάτω, απ' ό,τι λένε δεν είναι κι' άσχημη η ζωή και μετά τα σαράντα!!!
Δε θέλω ουουουου...

Στην οργή, έπρεπε να την έχω καταργήσει αυτή τη γιορτή εδώ και χρόνια. 
Όλο προσθέτω. Να αφαιρέσω δεν γίνεται;
 Το birthday μου μέσα....

Και είμαι πολύ περίεργη να δω τι δώρο θα μου κάνει ο άντρας μου. 
ION ή LACTA; Πέρσι, ας πούμε, μου είχε κάνει δώρο ένα RED BULL. Αλλά όταν είδε πως δεν "δούλεψε" είπε πως είναι μάπα η διαφήμιση και δεν μου ξαναπαίρνει. 

Οι κόρες μου.... καλά, ξέρω. Ή παντόφλες ή πιζάμα. Μ' έχουν για τελειωμένη!

Είδες που λένε "ό,τι κάνεις στο γονιό σου θα το λουστείς"; 

Ε, τη φουκαριάρα τη μάνα μου την είχα τιγκάρει στις ρόμπες (αλλά από τα 80 κι' ύστερα)!
Σκατόπαιδα, τι να πεις....

(Δεν ξέρω αν το παραπάνω ισχύει.... Εγώ σοφή γεννήθηκα.)

Ώρα, να σας φιλέψω και με το κατιτίς μου...

Ας όψονται τα τριακόσια καμάρια μας στη βουλή, ο Σόιμπλε, η Δρακουλέσκου.... Κόψε κόψε, το πιτόγυρο κατάντησε να είναι το "αμπιγιέ" μας έδεσμα! Έλεγα να κάνω γεμιστά, όπως μας προτείνει η Θεανώ, αλλά σκέφτηκα ότι θα παραήταν κοινότυπο το μενού! 
Όλη η Ελλάδα γεμιστά μαγειρεύει και 
διν είνι για του μπλογκ.  Για φάγωμα είνι.

Αθάνατη Ελληνική βαρελίσια ρετσίνα...

Τουρτίτσα θα πάρετε;  Πήγε ο άντρας μου όλο σατανική χαρά, πρωί πρωί να τη φέρει, εγώ κοιμόμουνα, με ξύπνησε - με την τσίμπλα εγώ - και μου την κόλλησε στη μούρη. 
"Το γλυκάκι σου, γλυκιά μου"!

Αχουουουου.... Μίλησε το τεκνό, καλέ!!!!!!!!
(Το αποφάσισα. Θα τον δώσω να μου κάνουνε ψιλά. Δύο τριανταπεντάρηδες!)


Ε, ας ανοίξω και μια σαμπάνια σαν κοπέλα κι' εγώ...

Ααααχχχχχ..... αγαπημένο "brand" απ' όταν ήμουνα πλούσια!
Τι καιροί, Θεέ μου.... Τι χλιδές.... Τι μέγαρα!!!!  Θυμάστε τις Βερσαλίες;;;;


Και μη ρωτήσετε πόσα κλείνω, ντάξει;;;

ΦΕΤΟΣ ΜΗΔΕΝΙΖΩ!


Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψη
Ευχαριστώ για τη φιλία σας
Σας ευχαριστώ που υπάρχετε!!!!!!

(Όλες οι φωτογραφίες είναι απ' το internet)

Α την τυχερούλα...

Το είπε το κορίτσι.
Είπε ότι η πρώτη που θα αφήσει σχόλιο σ' αυτή την ανάρτηση, θα πάρει μια καρφίτσα δώρο.
Ε, λοιπόν, ήμουνα η πρώτη!!!
Και μετά από λίγες μέρες, λαβαίνω ένα ευγενικό και ολόγλυκο γράμμα και μέσα, την καρφίτσα που μου άρεσε!

Μιλάμε φυσικά για την Αννίτα μας - Niatta (e-croshet.blogspot.gr). 

Δεν είναι υπέροχη;;; Και πού να τη δείτε σε μαύρη πλεκτή μπλούζα, ψηλά, κοντά στον ώμο!

Όνειρο!!!!

Αννίτα μου, χίλια ευχαριστώ... Θα τη φοράω με καμάρι και θα σε σκέφτομαι!

Και μερικά ακόμα ρολόγια. Η αλήθεια είναι πως μου την έχει βαρέσει με τα ρολόγια και θα σας τρελάνω, γι' αυτό λέω να κλείσω τα σχόλια, γιατί δεν αντέχω τίποτα "Αϊ στο λύκο κι' εσύ και τα ρολόγια σου". Πληγώνομαι! 

Αυτό μου βγήκε  "Παναθηναϊκός"!!!

Πάστα κρακελέ αλλά έκανε τεράστια σκασίματα, μπερδευτήκανε με

τα λουλούδια, με τα πουλάκια.... κομφούζιο!!! 

Κι' ένα Παρίσι, να μη μας λένε και βλάχους....

Για να βλέπουν την ώρα τα παιζάκια σας...

Decoupage και stencil. Πολύ μ' αρέσει αυτή η κυρία...

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το θαυμασμό σας, τη λατρεία σας (!!!)

και

Σας γλυκοφιλώ

Αν συχαίνομαι κάτι, είναι τα καβαλημένα καλάμια!

Καλά ε, μιλάμε για ΤΗΝ επιτυχία!!!!

Και για όποιον δεν κατάλαβε, εννοώ το succes που είχαν τα ρολόγια μου!

(Α πα πα... χωρίς τόνους πώς να γράψω σωστά γαλλικά!)

Μέχρι και οι γάτοι είδανε στην TV αυτό με το πουλάκι και τη φωλίτσα

και ξεροσταλιάζανε με τις ώρες.

Τι κανάλια.... 

Τι πρωτοσέλιδα....

Τι αφίσες σε λεωφόρους...

Τι μουσεία...

Τι γκαλερί...

Μέχρι και το CNN τα παρουσίασε στις ειδήσεις των οκτώ.

Προσέξατε, αγάπες μου, τη φάσα από κάτω;;; 

Αυτό το έστειλα στον Βλαντιμίρ ειδικά για την αίθουσα συνεδριάσεων. 

Το είδε στην προηγούμενη ανάρτησή μου

και το λάτρεψε.

Τώρα θα καταλάβατε γιατί άργησα τόσο να postάρω! Συνεντεύξεις, γυρίσματα, φωτογραφίσεις....

Ευρώπες... Αμερικές....

Πού καιρός για blogging! Τι κούραση, Θεέ μου!

Κι' επειδή δεν θέλω με τίποτα να πείτε πως περιαυτολογώ, σας αφήνω μ' ένα γλυκό φιλί!

A tout a l'heure